Postać Joanny d`Arc od dawna fascynowała i przyciągała pisarzy, m.in. Voltaire`a, Marka Twaina, George`a Bernerda Shawa... Na ich tle powieść Keneally`ego wybija się jako dzieło niezwykłe, tchnące pasją, zacięciem i autentyzmem. Keneally jak nikt uchwycił smak, zapach, wreszcie dotyk piętnastego wieku, przedstawiając nam Joannę d`Arc jako postać wielowymiarową - twardą radykałkę, kobietę żołnierza, proroka, wreszcie wzruszająco delikatną dziewczynę, ktĂłrej przyszło żyć w tak burzliwych czasach.

CompiĂŠgne, listopad 1918 roku. Wagon kolejowy czeka na bocznicy w wilgotnym lesie. Na starego marszałka Focha o monumentalnej osobowości i lodowatych emocjach. Na towarzyszącego mu Maxime`a Weyganda, dobrze ułożonego i niezwykle precyzyjnego. Na admirała Wemyssa, ktĂłrego jedyną troską jest to, by brytyjska flota rządziła na wszystkich morzach i oceanach. I wreszcie na Matthiasa Erzbergera, wysłanego z Niemiec z błaganiem o łaskę. I tak zbierają się razem, by skończyć jedną wojnę i zasiać ziarno następnej. Żaden z nich nie jest głupcem ani kanalią, lecz wszyscy są niewolnikami uprzedzeń i koszmarnych wizji z ostatnich czterech lat. Ci ludzie są zbyt prawdziwi jak na postacie fikcyjne. To musiało się tak dziać. Przeczytać "Koniec wielkiej wojny" to być na naradach w CompiĂŠgne, ale rĂłwnież zrozumieć, co wojna czyni z ludźmi. "Koniec wielkiej wojny" to nie tylko fikcja, to kawał historii wydobyty reflektorem wyobraźni artysty.